وقتی محققین مرغ مگس‌خوار با گلوی طلائی پیدا کردند بر این باور بودند که گونه‌ی جدیدی کشف کرده‌اند اما نتایج DNA نشان داد که چنین نیست و این گونه از همان مرغ‌های مگس‌خوار قبلی است اما با ظاهری متفاوت. معمولا رنگ پرهای زیر گلوی این گونه‌ها صورتی است. آنها انتظار نداشتند یکی از اعضای این خانواده تا این حد از لحاظ ظاهری با بقیه تمایز داشته باشد. به همین علت برای آنها سوال پیش آمد که چطور ممکن است والدین با پرهای صورتی، چنین فرزندی تولید کنند؟!
محققین می‌گویند پرها رنگ ابتدائی خود را از برخی پیگمنت‌ها می‌گیرند مانند ملانین مشکی و کاروتنوئیدهای زرد و قرمز. اما ساختار سلول‌های پر و نحوه تعامل نور با آنها می‌تواند به وقوع پدیده‌ی “رنگ ساختاری” شود. برهمکنش ژنتیکی در برخی والدین موجب شده تا در برخی از فرزندان آنها، تعامل سلول پر با نور به نحو متمایزی باشد. همچنین برخی رنگدانه‌ها داخل سلول‌ها پس از وقوع برهمکنش‌های شیمیائی زیستی سبب تولید فرآورده‌های با رنگ جدیدی می‌شوند. حضور یا عدم حضور برخی از این ترکیبات در والدین می‌تواند روی نتیجه‌ی حاصل از برهمکنش زیستی میان آنها اثرگذار باشد به نحوی‌که منجر به وقوع چنین تمایزی در فرزندان شود. محققین می‌گوینداین مطالعه سرنخ‌هائی در مورد اساس نانوساختاری تغییرات تکاملی در رنگ به ما می‌دهد.
